Pierwszy dzień wiosny, zwłaszcza jeśli na zewnątrz świeci Słońce, a wokół pachną kwitnące kwiaty, nie nastraja pozytywnie do spędzania czasu w szkolnej ławce.
Zdecydowanie bardziej atrakcyjne wydaje się wyjście na świeże powietrze. Dlatego też 21 marca został nieformalnie ochrzczony jako „dzień wagarowicza”, a kolejne pokolenia uczniów świętują go, będąc gdziekolwiek, byleby nie w szkolnych murach, i oddając się przyjemniejszym rozrywkom niż uczestniczenie w zajęciach lekcyjnych.
SPIS TREŚCI
O wagarach
Czym właściwie są wagary? To nieusprawiedliwiona żadnym ważnym powodem ucieczka ucznia z zajęć lekcyjnych. Może być okazjonalna lub systematyczna oraz dotyczyć całego dnia szkolnego albo tylko wybranych godzin. Zazwyczaj mowa jest o absencji indywidualnej, ale w wyjątkowych przypadkach może się zdarzyć również grupowa (klasy czy nawet całej szkoły).
Słowo wagary wywodzi się z łacińskiego vagari, czyli „błąkać się, włóczyć, wałęsać”. Zawdzięczamy je dziewiętnastowiecznym uczniom, którzy postanowili użyć lepiej brzmiącego martwego języka, aby ładnie nazwać ucieczkę z zajęć. Pierwotnie funkcjonowała pod nieco innym mianem: „wagusy” i w takiej formie znajdziemy ją np. w Przedwiośniu Stanisława Żeromskiego.
Dzień wagarowicza – dawniej i obecnie
Tradycja obchodzenia dnia wagarowicza 21 marca zaczęła się prawdopodobnie w latach 80. Jej źródeł możemy się doszukiwać w fantazji uczniów, którzy nie mieli ochoty tkwić w szkole w pierwszym dniu wiosny. Zwyczaj ten przetrwał do dziś. Podejmowane są próby uporządkowania go i swoistego „zalegalizowania” m.in. przez rezygnację z tradycyjnych zajęć i organizowanie festynów, konkursów czy wyjść w ciekawe miejsca.
Wielu uczniów (zwłaszcza tych uczęszczających do starszych klas) woli spędzać ten dzień po swojemu. W niektórych szkołach nieobecności traktowane są wówczas z przymrużeniem oka; w innych wręcz przeciwnie – brak jest możliwości usprawiedliwienia jakiejkolwiek absencji i wyciągane są konsekwencje.
Pomysły na spędzenie dnia wagarowicza
Najlepszy sposób, aby uczcić dzień wagarowicza, to spędzenie go na świeżym powietrzu: w parku, nad rzeką, na podwórku, w lesie. Uczniowie łączą się w grupy, często składające się ze wszystkich osób z klasy, i organizują pikniki. Jeśli pogoda nie dopisuje, w centrach handlowych i salach kinowych można tego dnia spotkać podejrzanie dużo młodzieży w wieku szkolnym.
Dzień wagarowicza – kontrowersje
Wagarowanie, nawet jeśli praktykowane 21 marca, nie jest czynnością legalną. Ci, którzy zdecydują się na opuszczenie zajęć lekcyjnych, ryzykują zatrzymanie przez policję lub straż miejską. Służby te w Dzień Wagarowicza ze szczególną dokładnością patrolują ulubione miejsca młodzieży, wypatrując zwłaszcza grup małoletnich spożywających alkohol lub oddających się innym nagannym czynnościom.
Podobne święta za granicą
W Stanach Zjednoczonych uczniowie najstarszej klasy udają się na wagary w dniu po studniówce lub innym ważnym wydarzeniu. Tradycja ta nosi nazwę Skip Day. Niektóre szkoły nie potępiają tego zwyczaju, umożliwiając wybór dnia i wymagając poinformowania nauczycieli z wyprzedzeniem. Brak jest informacji dotyczących jego początków; wiemy jednak, że był praktykowany już w latach 30.
Co roku 13 listopada hiszpańscy uczniowie zamieszkujący archipelag Wysp Kanaryjskich udają się na wagary. Tego dnia obchodzi się wspomnienie św. Diego z Alkali, dlatego też ta tradycja znana jest jako Fuga de San Diego. Zwyczaj swoje początki miał już w 1919 roku i jest kultywowany aż do dziś.
Dzień wagarowicza – ciekawostki
Choć dzień wagarowicza brzmi jak nazwa święta, w rzeczywistości jest nazwą zwyczaju i dlatego też powinien być zapisywany małymi literami.
Jeśli jesteś pełnoletni i szukasz legalnego (oraz pożytecznego!) sposobu na wagary, idź oddać krew. Oczywiście, dowiedz się wcześniej, czy Twój kodeks szkolny dopuszcza taką możliwość.
Do wagarowania przyznało się wiele sławnych ludzi, w tym znakomici polscy pisarze: Brzechwa, Makuszyński i Parandowski.
Wagary były znane już w starożytności – egipscy uczniowie udawali się w tym celu nad Nil, być może dlatego, że dawał on ochłodę w upalne dni.
Jedną z najsłynniejszych wagarowiczek świata jest Szwedka Greta Thunberg, która 20 sierpnia 1918 roku nie poszła do szkoły. Zamiast tego udała się pod budynek parlamentu z napisem „szkolny strajk dla klimatu”. Wkrótce później stała się sławna również poza granicami swojego kraju.
Dorosłe wagary
Niestety (albo może na szczęście?) w dorosłym życiu nie ma możliwości bezkarnego nieprzyjścia do pracy. Wagary pozostają już tylko wspomnieniem burzliwych czasów szkolnych lub studenckich. Nie oznacza to jednak, że absolutnie wszystkie zadania musisz robić sam. Jeśli nie czujesz się na siłach, zawsze możesz oddelegować ich wykonanie do kogoś bardziej doświadczonego. Potrzebujesz kilku tekstów o tematyce branżowej na Twoją stronę internetową? Skontaktuj się z nami, a nasi specjaliści w odpowiedniej dziedzinie chętnie Ci pomogą.
