Egoizm kontra egocentryzm

Tym razem skoncentrujemy się na dość subtelnych różnicach znaczeniowych słów związanych z ego, czyli tą częścią osobowości, którą Freud uznawał za „ja”. Ego z przyrostkiem -izm, słowotwórczo typowym dla rzeczowników abstrakcyjnych, to nadmierna miłość do własnej osoby, skutkująca dbaniem wyłącznie o własne dobro, przyjemność, czy korzyść. Egoista to zatem po trosze narcyz, po trosze samolub, a często zapewne również egocentryk.

Czym jest więc egocentryzm? Jest to nie tyle zabieganie o własny interes, ile koncentrowanie się na sobie, połączone z nieumiejętnością akceptowania poglądów i opinii innych. Egocentryk sprowadza wszystko do siebie, tym samym nie umie empatycznie koegzystować z innymi osobami. Z drugiej strony, egocentryzm bywa jednak nierzadko cechą ludzi wielkich („Jak wielu artystów, również Leonardo był niebywale egocentryczny i próżny…”).