Belgia – język

Belgia – języki urzędowe

Belgia kojarzy się przede wszystkim z językiem flamandzkim i francuskim. Często zapomina się o, dużo rzadziej używanym, języku niemieckim. Konstytucja kraju wyróżnia również 4. obszar – dwujęzyczną Brukselę. Podział ten widoczny jest w szkolnictwie – w państwie (zależnie od regionu) obowiązują 3 różne systemy edukacyjne, opracowane w języku flamandzkim, francuskim i niemieckim.

Prawodawstwo w zakresie języków w Belgii wprowadzono w 2. połowie XX wieku. Wcześniej za najważniejszy język uważano francuski. Konstytucja po niderlandzku została uznana za oficjalną w 1967 roku, a po niemiecku – dopiero w 1991 roku. Obecnie użytkownicy tych 3 języków cieszą się równymi prawami; mogą m.in. oglądać telewizję i słuchać radia w swojej mowie ojczystej. Największe stacje państwowe to: RTBF (francuska), VRT (flamandzka) i BRT (niemiecka).

Każda z językowych wspólnot Belgii ma własną kulturę, tradycję i silne poczucie tożsamości narodowej. Co roku 27 września francuskojęzyczni mieszkańcy kraju celebrują swoje święto. Podobne uroczystości odbywają się również we flamandzkojęzycznych regionach – 11 lipca i niemieckojęzycznych – 15 listopada.

Język francuski w Belgii

Język francuski jest językiem ojczystym dla 35% Belgów. Usłyszeć go można głównie w środkowej i południowej części kraju oraz Brukseli (za: The London School of Economics and Political Science). Różni się on nieco od standardowej langue française, używanej w Paryżu, ale biegli użytkownicy języka zrozumieją go bez problemu.

Podstawowe różnice między belgijskim i standardowym francuskim dotyczą wymowy. W wariancie głoska „r” jest nieco mocniejsza, „d” przypomina „t”, „b” – „p”, a „g” – „k”. Inaczej brzmią również zgłoski „-an”, „-en” – Belg wypowie spółgłoski w nich zawarte. Najbardziej charakterystyczny, „śpiewny”, akcent można usłyszeć w regionie Liège.

Gramatyka belgijskiego francuskiego przypomina standardową wersję. Występuje kilka różnic spowodowanych wpływem języków germańskich. Na przykład wyrażenie „idziesz ze mną?” w Brukseli będzie brzmiało „Tu viens avec?” (zamiast „Tu m’accompagnes?”). Jest to kalka z niderlandzkiego „Kom je mee?”.

Każdy, kto uczył się kiedyś francuskiego, ubolewa nad skomplikowanymi określeniami liczebników. Zapamiętanie ich nazw wymaga umiejętności matematycznych: 70 to 60+10 (soixante-dix), a 90 – 4×20+10 (quatre-vingt-dix). Belgowie są znacznie bardziej wyrozumiali dla obcokrajowców – wystarczy spojrzeć na te 2 proste wyrazy: septante i nonante.

Język flamandzki w Belgii

Język flamandzki, czyli belgijska odmiana niderlandzkiego, używany jest głównie na północy kraju oraz w Brukseli. To pierwszy język 55% populacji – ponad 5,5 miliona użytkowników (za: BBC). W postaci pisanej praktycznie nie różni się od tego, którym posługują się mieszkańcy Królestwa Niderlandów. Istnieją jednak pewne różnice fonetyczne i leksykalne.

Flamandzki przypomina bardziej francuski, podczas gdy niderlandzki z Amsterdamu nawet dla niewprawnego ucha brzmi podobnie do angielskiego. Różnice w używanym słownictwie są liczne, dlatego też, nawet jeśli znasz język jednego z regionów, warto zapoznać się z wyrazami popularnymi za granicą. Oto przykład: szwagier w Eindhoven nazywa się zwager, a w Antwerpii – schoonbroer. Ten pierwszy na śniadanie zje kanapkę z confituur (dżemem), a jego kolega wybierze jam. Tego typu historie można mnożyć, ale najłatwiej po prostu już podczas nauki wybrać interesujący nas wariant niderlandzkiego.

Najbardziej charakterystyczna różnica pomiędzy wariantami języka dotyczy wyrażeń grzecznościowych. Oficjalne U („Pan/i”) w niderlandzkim praktycznie zanikło, ustępując miejsca znacznie mniej formalnemu je („Ty”). Belgom takie zastosowanie wydaje się nieuprzejme i zbyt bezpośrednie. Holender w Antwerpii z kolei będzie dziwił się, jakim staromodnym językiem posługują się jego rozmówcy.

Jeśli pragniesz by Twoja firma stała się rozpoznawalna w Belgii, zachęcamy do opracowania 3 nowych wersji językowych: flamandzkiej, francuskiej i niemieckiej. Pomoże Ci to łatwiej dotrzeć do potencjalnych klientów z całego kraju. Nie musisz szukać kilku biur tłumaczeń – wystarczy, że to zadanie zlecisz nam. Napisz, aby dowiedzieć się, jak pracujemy.

Język niemiecki w Belgii

Język niemiecki to mowa 1% społeczności kraju (za: BBC). Jego użytkownicy zamieszkują przede wszystkim Wschodnie Kantony (niem. Ostbelgien). Ziemie te znalazły się na terenie Belgii dopiero w 1920 roku na mocy traktatu wersalskiego; wcześniej należały do Rzeszy Niemieckiej. Choć władze państw prowadziły potajemne dyskusje dotyczące odkupienia tego regionu, sprzeciw ze strony Francji uniemożliwił realizację tego pomysłu.

Języki mniejszości w Belgii

Belgia jest krajem wielu języków regionalnych. Usłyszeć tam można zarówno języki romańskie: waloński, pikardyjski, szampański i lotaryński, jak i te należące do rodziny germańskiej: limburski, dolnoniemiecki i luksemburski.

Język waloński

Użytkowników walońskiego można spotkać przede wszystkim w regionie Liège. Ten najpopularniejszy z języków lokalnych przynależy do tzw. langues d’oïl, obecnych na północy Francji, Wyspach Normandzkich oraz w Belgii. Obecnie używany jest głównie przez starsze pokolenie, młodsi wolą francuski.