Obrzydliwstwo czy obrzydlistwo?

Coś obrzydliwego to… No właśnie, obrzydliwstwo czy obrzydlistwo? Mimo że podstawa przymiotnika to obrzydliw-, jedyną poprawną formą utworzonego od niego rzeczownika jest: obrzydlistwo. Przykład z korpusu: „Obrzydlistwo – wskazała matka na pluszową kanapę i fotele. – Ciekawam, kto to kupił? Oczy bolą patrzeć na ten zielony plusz” (A. Kowalska, Na rogatce, Warszawa 1953, [za:] Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski, [online:] http://sjpd.pwn.pl/). Warto przypomnieć, że „obrzydliwy” to budzący odrazę, wstręt. Drugie znaczenie, wskazujące na osobę brzydzącą się czegoś, jest dopuszczalne tylko w języku potocznym.