Stricte czy stricto?

Stricte czy stricto? Sensu stricto czy sensu stricte? W obu parach właściwa forma znajduje się na pierwszej pozycji. Stricte (od łac. strictus) oznacza ściśle, dokładnie – np. „Nie jest to wprawdzie powieść stricte historyczna, ale historia odgrywa w niej niezwykle istotną rolę” (S. Chosiński, Na początku była zdrada, „Esensja” 2008, nr 3, s. 43). Sensu stricto zaś to: w ścisłym znaczeniu. Przykład: „[…] dzięki temu porozumienie zachowywało wszelkie pozory tymczasowego uzgodnienia warunków współpracy przez sąsiadujące ze sobą placówki zaprzyjaźnionych państw – nie było przecież aktem prawnym sensu stricto” (J. Dukaj, W kraju niewiernych, Warszawa 2005). Oba słowa mają charakter erudycyjny.