Tłumacz polsko łotewski

Podobnie jak litewski – jest częścią rodziny języków indoeuropejskich, a grupy – bałtyckich, albo jeszcze dokładniej – wschodniobałtyckich. Liczba osób posługujących się łotewskim nie przekracza 2 milionów osób. Dzieli się on na 3 dialekty: liwoński (północna część kraju – obecnie już wymarły) środkowy (zachodnio-środkowa część) i łatgalski (wschodnia część). Porozumiemy się nim jedynie na Łotwie i w niektórych rejonach Kanady i USA, gdzie można odnaleźć grupy emigranckie z Łotwy.

Łotewski rozwijał się w pewnej mierze podobnie do litewskiego, natomiast znalazł się pod silniejszym wpływem germańskich i ugrofińskich. Z tego względu posiada on cechy, których nie odnajdziemy w innych językach bałtyckich. Łotewski cechuje się także rosnącą liczbą zapożyczeń – początkowo z niemieckiego i szwedzkiego, a obecnie także z niemieckiego. Od 1631 rozpoczęły się prace nad usystematyzowaniem ortografii, która wcześniej była bardzo chaotyczna i podlegała w dużej mierze wpływom niemieckim. Od XX wieku funkcjonuje już w pełni rozwinięta nowa ortografia.

Język łotewski rolę w biznesie odgrywa tylko na polu współpracy biznesowej z Łotwą. To język, którym na co dzień posługuje się nieco ponad 60% ludności tego kraju, a jego znajomość niewątpliwie przyda się w relacjach handlowych. Poza Łotwą jego użycie praktycznie nie występuje.

• razem z litewskim tworzą jedyne języki bałtyckie, które zachowały się do dzisiaj;
• rzeczowniki odmieniają się przez rodzaje, liczby i 7 przypadków;
• nie ma rodzajników ani przedimków;
• szyk zdania jest swobodny;
• w alfabecie nie ma liter q, w, x ani y (jedynie w zapożyczeniach i nazwach własnych), a jest aż 11 znaków specjalnych: ā, č, ē, ģ, ī, ķ, ļ, ņ, š, ū, ž; w dialekcie łatgalskim występuje również ö;
• akcent w języku łotewskim jest stały i zazwyczaj pada na pierwszą sylabę;
• występują w nim samogłoski krótkie i długie, co oznacza się za pomocą makronu – poziomej kreski umieszczanej nad literą (ā, ē, ī, ū);
• spółgłoski mogą być dźwięczne lub bezdźwięczne oraz twarde lub miękkie;
• litera „ļ” (wymawiana jako miękkie „l”) w łotewskim jest przez niektórych uznawana za jedną z najtrudniejszych na świecie pod względem wymowy; sprawia ona dużo trudności osobom uczącym się tego języka.