Reformator to osoba, która inicjuje reformy i/lub sama je przeprowadza, ale także po prostu zwolennik reform – zmian zmierzających do poprawy i udoskonalenia czegoś: przekształcenia systemu, sposobu funkcjonowania urzędów i instytucji państwa itp., przy czym chodzi tu o postępowanie w taki sposób, że same podstawy działania reformowanych podmiotów pozostają nienaruszone. „…w obliczu zbliżającej się kampanii wyborczej do samorządów w krótkim czasie naród jak zwykle osądzi, kto jest prawdziwym reformatorem i kto rzeczywiście, w realny sposób wspiera realną samorządność w Polsce, a kto nie”. Reformistą nazwiemy zwolennika reformizmu, czyli ruchu sprzyjającego reformom. Innymi słowy, chodzi tu o osobę, która wierzy w postęp nie w drodze rewolucji, a ewolucji – stopniowej transformacji w granicach prawa, choć jej cel: osiągnięcie stanu jak największej sprawiedliwości społecznej jest zbieżny z dążeniami rewolucjonistów. „Mimo iż oficjalne wyniki głosowania z piątkowych wyborów w Iranie nie są jeszcze znane, w chwili obecnej wstępne wyniki wskazują na zdecydowaną wygraną reformistów, którzy popierają ostatnie zmiany jakie miały miejsce w kraju, m.in. podpisanie porozumienia o wstrzymaniu prac nuklearnych w zamian za zdjęcie międzynarodowych sankcji”. Do dzisiejszej pary słów wypadałoby dla porządku dodać również reformatę – członka zakonu, jaki wyłonił się z franciszkanizmu na fali szesnastowiecznych ruchów odnowy. „Zakon franciszkanów-reformatów wydzielił się wskutek wewnętrznego podziału w łonie Zakonu Braci Mniejszych Obserwantów (bernardynów). Odrębność od bernardynów miała im pomóc w zachowaniu specyficznej duchowości i bardziej surowego stylu życia”. Warto zwrócić także uwagę na powiązane przymiotniki: reformatorski – dotyczący reformatora lub procesu reformowania, reformowalny – dający się kształtować poprzez reformy, ale także reformowany – objęty reformami. Należy przy tym pamiętać, że przymiotnik „reformowany” pojawia się najczęściej w zwrotach: „kościół reformowany” i „wyznanie reformowane” i w tym przypadku nie odnosi się do trwającego obecnie procesu transformacji i doskonalenia, ale do kościołów i wyznań chrześcijańskich powstałych w okresie reformacji w XVI w.